માનખો ભનાઈ ગન
ખોટા સચા કરે કરે,
નોટું ભેર્યું ભલેં કરે,
મથે તું ને વેને ખણી,
માનખો ફટાઈંયેતો.
કમાઈ તોજી છોરા ખેંધા,
દૂધ છડેને ધારૂ પીંધા,
સારા માડુ કડેં ન થીંધા,
વંસ કે ફટાઈંયેતો.
અંના મુંજી ગાલ સુણ,
સીધી વાટતે અચી વન,
મેનતજી કમણી કરે
માનખો ભનાઈ ગન.
-પી. કે. દાવડા
શેઠ
હેકડા શેઠ વા. તેંજી ઘરવારી બહુ સારી હુઈ. રોજ સવારજો ઈ શેઠજે મથે તે હથ ફરાઈ શેઠકે જગાડે. પોય ભીને નેપકીનથી મોં લુછી શેઠકે બાથરૂમમે તેડી વને અને બ્રસ કરાય. પોય શેઠ કે ગરમ ગરમ ચાય પીરાય. પોય શેઠ કે છાપો વાંચી સુણાય. શેઠ કે નારાય ને કપડા પહેરાય દે. પોય પાટલે તે વેરાય ને શેઠજે મોંમે ગરમ ગરમ નાસ્તેજા ગટા દે. તો પણ ચબીંધે ચબીંધે શેઠ બોલે “આહ થકી રયોસ, આહ થકી રયોસ..”.
હેકડો ડીં નાસ્તે ટાણે શેઠાણી પુછ્યોં, “મડે કમ ત આઉં કરે ડીઆંતી ત અંઈ કુરેલાય થકી રોતા?” ત તરત શેઠ ગુસ્સે થીને બોલ્યા, “હી ચબે તો કેર તોજો પે?”……
પાંજો કુરો?
ઈ કચ્છીમે ઈ-મેલ કરે તો, કરણ ડ્યો પાંજો કુરો?
પણ પાણ તે મથ્થો હણે તો, હણણ ડ્યો પાંજો કુરો?
કોઇ પણ વાંચે નતો, તેમે વને પાંજો કુરો?
વાંચે વગર ‘ડીલિટ’ થીયેં તા,થીણ ડ્યો પાંજો કુરો?
પંઢ લખે ને પંઢ ફુલે તો ફુલણ ડ્યો પાંજો કુરો?
પનઈ પંઢકે ખર કરેતો, કરણ ડ્યો પાંજો કુરો?
કોઈ અનકે ચઈ દીયો, ઈ-મેલ પાંકે ના કરે,
પંઢજો પાવર બરેતો, બરણ ડ્યો પાંજો કુરો?
– પી. કે. દાવડા
(ખર = મૂરખ, ગધેડો)
