Kutchi Maadu Rotating Header Image

Posts under ‘Kutchi Kavita,Chovak,Sahitya (Poetry, Quotes, Literature)’

कच्छी साहित्य संग्रह

कच्छी भासा भारत देसजी जोनीं भासाऐं मिंजा आए अने कच्छी साहित्य प घणें सदीयें थी विकसीत थिंधो र्यो आए. कच्छी साहित्य मे रूची रखधल कच्छी माडूयेंला करे अन मिंजा थोडा काव्य संग्रह, नवल कथा अने वार्ता जी जाणकारी नीचे लखांतो :
कच्छी साहित्य संग्रह
Kutchi Literature Books

 

लेखक Author चॉपडी जो नालो Title विषय Book Subject
Madhav Joshi “Ashq” Sambhare Muke Sen Poetry
Kavi Tej Virandh Poetry
Kavi Tej Pakhiyan Jiya Piroliyu Essay 
Dr. Vishanji Nagda Sao Essay 
Dr. Vishanji Nagda Mee Child Song 
Vraj Gaj Kandh Mandhiyani Poetry
Nenshi Bhanushali “Jaani” Bherpo Poetry
Nenshi Bhanushali “Jaani” Bhataar Poetry
Ravi Pethani Vatar Poetry 
Ravi Pethani Shikshapatri Translation 
Mulshankar Joshi Akhi Me Sonu Poetry
Gautam Joshi Man Moti Ja Mania Part-2 Novel  
Haresh Darji Zarukho Short Story  
Narayan Joshi “Karayal” Karayal Katchhi Pathavali Linguistic  
Lalji Mevada Sabab Sonji Khan Linguistic  
Madankumar Anjaria “Kwab” Aariso Criticism  
Ramji J. Joshi Kagar Karayal Je Nan Letter literature   
Jayesh Bhanushali Ujako Poetry

वड़ डाडा

वड़ डाडा
*****
निसाड़में क बार सॅरी-चॉक में निन्ढें सरतीयें ज़्यूं ब टोलियूं थीअें नें जोम जुस नें भावसें साम सामा पड़कारा थीअें ….. छोकरेंके रांध- रांधमें सिखेजो मिले नें जाध प रै विने तॅडी़ ही रांध नारायण जोसी “कारायल” जे ईंधल प्रकासन म्यां आए .
जोड़कणां
टोली १
वड़ डाडा वड़ डाडा
लमीं लमीं डाडी़ं वारा …….
वडी वडी वड़वाई वारा

निपट निन्ढें बिजें वारा
जबर जॉराते थुड़ वारा …….
मींयड़ें के वारण वारा

पोंयूं रिढूं हित वेंत्यूं
माडूडा़ हित ठापर खणेंता …….
रांध भिरांठडी़ रमाय वारा

कीडि़यूं माकूडा़ हित वसेंता
पखीडा़ सांजी भेरा थै ने ……..
जीव मातर के थाधारे ने़

टोली २
जोगी जटारा वड़ डाडा
थालडी़ जॅड़ें पनें वारा
मिठा लग़ेंता वड़ डाडा

रतें नीलें टेटें वारा
ऊनीं ऊनीं पाड़ें वारा
खासा लग़ेंता वड़ डाडा

गो़ंयूं मैयूं वेसा खेंत्यूं
पिरभ पाणीजा हित वें ता
वला़ लग़ेंता वड़ डाडा

जर जिनावर हित ठेकेंता
किलबिल किलबिल रयाण करींता
वेसां डींयेंता वड़ डाडा

: नारायण जोसी “कारायल”

जेंणां पांके जलइ खपे

जेंणां पांके जलइ खपे
************
सचजी हमेसां थीये कसॉटी , जेंणां पांके जलइ खपे,
सच ते हमेसां रॉजे चॉटी, जेंणां पांके जलइ खपे.

चिईं डिंयेंजी चमक धुनियांजी , भलें लग़ेती खासी,
भाकीं गा़ल ही साव खोटी, जेंणां पांके जलइ खपे.

सीरा-पूडी लडूं ने भजीया, सिभाजें रोज कीं माडूके ?
ई मिठी लग़ंधी रोज रोटी, जेंणां पांके जलइ खपे.

गीत-गजलूं लिखी करीनें धरध तुं ओछो कैजें,
अचींघी ‘सरमाड़’ हथ्रॉटी, जेंणां पांके जलइ खपे.

: जगदीस गोर ‘सरमाण’

મુજી રીતે……

હી જીવન જીવી શકા નતો મુજી રીતે,
શબ્દ મેણે લેખી શકા નતો મુજી રીતે.

નિયમે જે કાગર તે ઇચ્છાજી શાહી કે,
આઉ વહાય પણ શકા નતો મુજી રીતે.

સમય થોભેલા નતો ડે કેતે પણ ક્ષણભર,
આઉ સફર કે રોકે શકા નતો મુજી રીતે.

આંજી યાદમે સાગરજે હી ખારે પાણી કે,
ચખે કડે પણ શકા નતો મુજી રીતે.

મૃગજળ જેળા શમણાં જીવન જે રણમે મેલ્યા,
રણ જો તારણ પણ ખણી શકા નતો મુજી રીતે.

ધ્રુવહી ત મહેરબાની આય ચંધર જી,
નેકા ત ચમકી પણ શકા નતો મુજી રીતે.

: ધ્રુવ એલ. ભાનુશાલી– “ધ્રુવ

गोकल गी़त ! Kachchhi Krishna Bhakti Geet

मोरली तां आय त तां हूंधो वजा़ईंधल कान !
गो़तियूं त मिलंधो गोकल गजाईंधल कान ! ….

ऊ ज आय व्रन्धावन
ऊ ज मथुरां ध्वारकां ,
मतलब त मा़डू प को’
ऊ ज अैं नईं पारका ;
ऊ ज आय पांके पांजा भनाईंधल कान ! ….

रुभरु मिलों पां रोज
कम वॅ क न वॅ,
रुबरु खिलों पां रोज
गम वॅ क न वॅ;
रुभरू अचींधो रुभरु मिलाईंधल कान ! ….

सिज़ के न चॉवाजे
जग़ के उजा़रो मं डॅ,
जोत के न चॉवाजे
जोत ! जग़मगारो मं डॅ!
पांके चेतायतो जोत प्रिगटाईंधल कान !

जिंध न ता छडीयें
जगजा ही हुल घडीभर,
कयांनूं ज़मार भने
जमनां जो घाट घडी़भर !
ही र्यो नकां रोम रोम रासूडा़ रचाईंधल कान !….

:मदनकुमार अंजारिया “ख्वाब”

श्री नीतीजा दोहरा

पेला नमज नीम सें , जिको मिणीजो मूर;
तेंसें तेंजें तेज सें , निकरी वेंधा सूर. : १

मा पेके अईं मान डयॉ, अईं आंजा आधार ;
अिनींजी आसीससेंज, अईं तरी थींधा पार. : २

मेहताजी के मान डॅ, भणतर में मन भेड़ ;
प्यारो थीजे प्रेम सें, रखॉ मिणीअसें मेड़. : ३

वडे वताई वाट तें, समजी हलजा सॅज़ ;
चॅ नारायण नीमसें, नित अुनींअ वट वॅज. : ४

सुखसें वॅलो रॅ सुमीं, वॅलो अुथीये वीर ;
बर बुद्धि नें धन वधे, सुखमें रॅ सरीर. : ५

गूरुके ईश्वर सम गणें, भणतर में मन भेड़ ;
विध्या सें वृध्घि थीये, विध्या जॅडो़ केर . : ६

विगर सवारथ वडेंजी, सेवा कर तूं सॅज़ ;
नारायण चॅ नीम सें, वधू अुनींअ वट वॅज़ . : ७

: ठक्कर नारायणजी विसनजी जोबनपुत्र

ईस्वर स्तुति

ईस्वरके भज प्रॅम सें, आय जग़जो आधार;
गुण तेंजा संभारीयों, सुखी कंधल संसार – १

कर रक्षम प्रभु हेत सें , धिल-ज असांजो साफ;
भोल असीं करीयों कडें, से हरी कर तं माफ – २

श्री कच्छी लिपि लिखणसें , कच्छीअेंजो कल्याण ;
पोथी तें कारण लिखां, लिपिके डीजा मान – ३

: ठक्कर नारायणजी तुलसीदास जोबनपुत्र

હરિ ચેંતા

ભગતો આંકે હથ જોડિયાં,મંધીર હણે ન ભનાઈજા
માનવ ઘરમ પ્રમુખ ગણેને,માણસાઇજા દિવા પ્રગટાઈજા

તહેવારે જી ઉજવણી નિમિતે,અન્નકુટ ન ઘરાઈજા
દિન દુખયા ભુખ્યા જીવકે,પ્રેમથી જમાડિજા

મુકે ઘરાયેલ પ્રસાદ બાબત,પૈસા વચમે ન ખણજા
યથાશક્તિ ભેટ ઘરે તેંકે,સરખો પ્રસાદ ડિજા

આંજે સંતાને કે સાથે ખણીને,ઘર્મ જી વાટ તે વારીજા
જ્ઞાન બોઘ જો પાઠ,જીવનમે ઇમાનધારી થી પાળીજા

માનવદેહ મેલ્યો મું થકી,દિર્ઘાયુષી જીવી ઉજાળીજા
ધર્મજા ચાર પગથિયા ચડીને,જીવકે મોક્ષ જી વાટતે વારીજા.

:ધ્રુવ એલ. ભાનુશાલી – “ધ્રુવ”

જિંધગી

કોય ઉકેલે ન શકે હેડી મુજી જિંધગી,
કેતેક હી મોડી થઈ ને કેતેક વહેલી જિંધગી.

જીવધે જો આવડે ત જાહોજલાલી જિંધગી,
જીવધે ન આવડે ત નકામી જિંધગી.

હદય મે અઈ ઓધવરામ ને આઉ કેતેક શોધીયા વેઠો,
કોય સમજે ન શક્યો કેડી નાસમજ આય જિંધગી.

હેતરે હી બ્હાવરી અખીયું નેરીયે ચારેકોરા,
કીકીયું અઈ પાંજી ભૂલી પડેલી જિંધગી.

માડુએ જા ટોળાં કિનારે તે હજી વધધા વેનેતા,
સૂર્ય સમજીને નેરીયે તા અધધ ડૂબેલી જિંધગી.

આવડે, ત લજ ને, મેથી તોકે મેલધો ઘણે,
અઈ ઘણે જન્મેથી હી ત ગોઠવેલી જિંધગી.

હેટલે હી પાંપણ મીંચાઈ વ્યા ‘ધ્રુવ’ તણા,
હથતાળી ડઈ વેંધી હી ભચાયલી જિંધગી.

: ધ્રુવ એલ. ભાનુશાલી – “ધ્રુવ”

वखत डिसीं ….

वखत डिसीं वॅवार ‘जानी’ ,
जगत मथे सउ कजा
वा वरंधे वरे विठी,
जीं मिंधर मथे धजा .
: कवि नेणसीं भानुसाली “जानी”
Vakhat desin veyvar ‘jaani’

(more…)