फिरी जनम गिनजा
कवि तेज कवितायें द्वारा स्वार्थ अने परमार्थज्युं
गालियुं क्यां अयां. कितक माडूजी छांभ पण कढ्यां
अया. पण अज तां ईनीजो
आत्मा स्वर्गमें विठो विठो गज गज पोरसांईंधो हूंधो
एडी श्रध्धांजलि डींधे पां
पांजे हिंयेमें सडाकाळ स्थापित क्या अईं. “कविवर
कोय कच्छजो बचो जण
आंके भूली सगे ईन गालमें
माल नाय. प अञा आंजी जरूरत अय. फिरी जनम
गिनजा. एडी अरधांस.
भानुबेन.🙏🙏🙏
डेतर
********
धूसको डने,डग
छाय जो छमकार,
सूंयो कनते,
तासरी खणी करी,
चे मावडी मखण,
*डॅ*
**************
*तान्का*
मखण मानी,
छबल भरे गिन,
लोंधा भरेने.
लगाय मखण के,
ध्रो सठ खाय गिन.
**************
*हाईकु*
मखण खाधों,
मानी ते लगायने.
मजा आवई.
************
*साईजीकी*
मजा त अचेन,
घरजो वे,
दूध.
गोंयु मैयुं पिंढ़जीयुं.
*ज्यंती छेडा पुनडीवारा*
मिणींके हॅप्पी होरी
होरीजा फाग गजें , धिलमें ओ रसिया,
ढोलीजा ढोल वजें, धिलमें ओ रसिया.
केसूडो डोले प्यो सीमके सोनजी करे,
मनजो माणीगर रंगसें पिचकारी भरे.
वरणागी रूप सजेँ , धिलमें ओ रसिया,
ढोलीजा ढोल वजें, धिलमें ओ रसिया.
खणीनें अभके, उभो आय हि जीवतर,
रंगजे हुभसें मुं भेगो मूंजो हमीरसर.
सोणां सट कढे भजें, धिलमें ओ रसिया,
ढोलीजा ढोल वजें, धिलमें ओ रसिया.
गामजे चोरेतें पुसेतो रंगसें फारियो,
खेतरमें खिले प्यो, चोकीधार चाडियो.
होरीगीत लजें , धिलमें ओ रसिया,
ढोलीजा ढोल वजें, धिलमें ओ रसिया.
***
-कृष्णकांत भाटिया ‘कान्त’
ओगराइ
अमी जी ओगराइ कीं अचे?
जित विख जा सिराण वें,
ओगराइ ता उत अचे यार,
जित मोभत जा मंढाण वें.
: आसमल धुलिआ “अगम”